Ekofizjografia

Opracowanie ekofizjograficzne pozwala ustalić kierunki rekultywacji obszarów zdegradowanych, eliminować lub ograniczać zagrożenia i negatywne oddziaływania na środowisko, zapewniać warunki odnawialności zasobów środowiska, zapewniać trwałość podstawowych procesów przyrodniczych, które maja miejsce na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego, czy wreszcie dostosowywać funkcje, struktury i intensywność zagospodarowania przestrzennego do specjalnych uwarunkowań przyrodniczych.

Ekofizjografia to w dużym skrócie dotyczy planów zagospodarowania przestrzennego i analizy warunków tego zagospodarowania na danym terenie, a co za tym idzie trudni się analizą warunków, a zatem: 1. Określenie uwarunkowań ekofizjograficznych; 2. Formułowanie warunków w postaci wniosków z analiz, prognoz i ocen; 3. Oceny przydatności środowiska, polegające na określeniu możliwości rozwoju i ograniczeń dla różnych rodzajów użytkowania i form zagospodarowania obszaru; 4. diagnoza stanu funkcjonowania środowiska; 5. Rozpoznanie i charakterystyka stanu oraz funkcjonowania środowiska.

Opracowanie ekofizjograficzne jest dokumentacją specjalną. Dokumentacją sporządzaną na potrzeby planów zagospodarowania przestrzennego, ale nie tylko, bowiem również na cele studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin. Opracowanie ekofizjograficzne charakteryzuje poszczególne elementy przyrodnicze, a co za tym idzie również wzajemne powiązania elementów przyrodniczych na obszarze objętym planem lub studium.